»» بیاموزیم:
دامپزشکی کهن در ایران: در سفرنامه فیثاغورث در مورد زرتشت( پیامبر ایرانیان که زمان ظهور آن حدود 600 سال قبل از میلاد مسیح است )و آئین او نکته جالبی وجود دارد و آن نکته این است که زرتشت از فن دامپزشکی و درمان حیوانات اطلاع داشته است که در کتاب اوستا می توان نکات متعددی درباره پرورش حیوانات و روش درمان بیماریهای دام مشاهده کرد. در این کتاب برای اولین بار به طبقه بندی حیوانات برمی خوریم . دامپزشکان وظیفه پرورش، نگهداری و درمان حیوانات بویژه اسب را که برای ارتش مهم بود به عهده داشتند. در ایران قدیم پزشکی و دامپزشکی یکی بود و درزمان ساسانیان به تدریج دامپزشکی به صورت تخصصی از پزشکی در آمده است و به عنوان حرفه تا حدی استقلال یافت ولی باز اساس پزشکی و دامپزشکی یکی بود .در ایران در تمام سده‌های بعد از اسلام دامپزشکی در مدارس و جایگاههای خاصی تدریس می شد. پس از این آموزش‌ها جهت صدور اجازه کار آزمون اصلی از دامپزشکان گرفته می شد چنانکه در سایر رشته‌های پزشکی نیز مرسوم بود.
دامپزشکی نوین در ایران: در سال 1290 هجری شمسی که دولت ایران تصمیم گرفت تشکیلات ژاندارمری نوینی را پایه گذاری نماید از دولت سوئد عده ای کارشناس نظامی برای تاسیس ژاندارمری استخدام نمود که به همراه افسران سوئدی دو نفر دکتر دامپزشک نیز بودند این دو نفر افسر دامپزشک به اتفاق دامپزشکان اقدام به تاسیس مدرسه دامپزشکی برای تربیت کادر مورد احتیاج ارتش نمودند. - در سال 1311 بنای دانشکده دامپزشکی ابتدا به صورت مدرسه و بعداً دانشکده گذارده شد . در ابتدای امر این دانشکده زیر نظر وزارت کشاورزی بود ولی بعد با اعزام تعداد قابل ملاحظه ای دانشجو به کشور فرانسه و مراجعت ایشان از وزارت کشاورزی منتزع گردید و ضمیمه دانشگاه تهران شد .